Mohsen Esfahani

«تن‌هابازی»/ «تن ها بازی»/ «تنها بازی» و یا «تنهابازی»!
مجموعه‌داستانی دیگر از محسن اصفهانی

این کتاب شامل ۱۰ داستان است که نویسنده در هر کدام، تنهایی را به شکلی متفاوت دیده است. این تجربه‌ها از تنهایی، لزوماً غمگینانه نیستند و وجه‌های آرامش، خلسه، بروز توانایی‌ها، رشد و آزادی نیز در آنها دیده شده که هر کس اگر نه با هر ۱۰ داستان، حداقل قطعاً با یکی از داستان‌ها رابطه‌ی نزدیک و عمیق پیدا خواهد کرد.
به روال تکنیک و قلمی که از محسن اصفهانی می‌شناسیم، او این بار نیز سراغ سورئالیسم و رئالیسم جادویی رفته است و همچنین بیشترِ ماجراها را با تعلیق‌های ماهرانه ادامه داده و البته اغلب همراه با پایان‌بندی‌های غافلگیرکننده تمام کرده است.
راستی، اگر تن‌هابازی را با آشفتگی و بی‌دقتی بخوانیم، ممکن است از شِگِردهای نویسنده غافل بمانیم و گاهی مرز بینِ رؤیا و واقعیت را گم کنیم که همه‌ی شیرینیِ داستان‌ها به فهمیدنِ همین مرز است؛ چون لذّتی در آن‌ها نهفته است که قابل وصف نیست.

راستی در «ماناهُلد» این امکان فراهم است که این کتاب با «امضای نویسنده» به دستتان برسد.
برای اطلاع از دیگر ویژگی‌های کتاب، بخش «توضیحات تکمیلی» را ببینید.